| |
Emanet Şen şakrak hallerimizi bırakıp bir yerlerde, Tebessüme muhtaç yüzlerde kendimizi arar olduk. Hayal nedir bilmezdik, hayal kurmayı da. Düşlerimiz vardı. Gökkuşağına benzeşen düşler. Büyüdük. Gördük, Yorulduk Şimdi ayrılık vakti Bir kördüğüm atıp yedi kat yerin dibine gömesin diye Sana siyah düşlerimi emanet ediyorum, Emriye yalçındağ |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder